Van Blue Mountains tot Snowy Mountains
Door: EJ
Blijf op de hoogte en volg JokeeneriK
23 November 2014 | Australië, Jindabyne
Donderdagochtend nog op de trampoline en een jamsession met Oscar en Sammie. Daarna hebben we de auto opgehaald: een gewone VW Golf. Samen geluncht en dan helaas afscheid genomen van het gastvrije, gezellige gezin.
We reden de Blue Mountains in en vonden ons huisje in Blackheath.
Vrijdag bewonderden we de rotsformatie Three Sisters vanaf Echopoint in Katoomba en maakten vanaf daar een grote wandeling: een flinke afdaling met een grote spin op de reling, lopen door het bos vol 'klingelende' bellbirds, een klim langs verschillende watervallen en terug via de Cliff walk en zagen een lyrebird-jong, dus helaas zonder de spectaculaire staartveren.
Zaterdag deden we het Grand Canyon circuit, mooi door een kloof, maar wel wat druk (ja, het is weer weekend). In de middag lopen we ook nog via een fijn pad naar een lookout vanaf een uitstekende rots met mooi zicht over de bossen en kliffen. Onderweg zien we niet veel, maar wel een grote knalgroene cicade, die we vooralsnog alleen maar hadden gehoord.
Zondag begon met harde regen, dus zagen we af van onze grotere dagtocht. We deden wel een kleinere wandeling. Verfrissend, zowel door de flink lagere temperatuur als de keiharde wind en een waterval die horizontaal over ons pad geblazen, zorgde voor een douche - gelukkig hadden we deze keer ons regenpak meegenomen en kon die dienst doen voor 5 meter. In de middag dwaalden we nog wat rond door de Rhododendron Gardens.
Vanuit de Blue Mountains reden we verder door heuvels met graslanden naar de Snowy Mountains en betrokken een cabin op een camping in Jindabyne.
Dinsdag trokken we het Kosciuszko National Park in voor enkele korte wandelingetjes, onder meer langs een waterval en naar een meertje.
Woensdag gingen we terug om de Main Range Track van 21,5 km. te lopen. Een echte bergwandeling boven de boomgrens naar het hoogste punt van Australië: Mt. Kosciuszko (2.228 m.). Het weer was prima: zonnig met blauwe lucht, maar door de hoogte en schrale wind was deze wandeling wel wat kouder dan we gewend waren. We hadden schitterende uitzichten over de kale dalen met riviertjes en bergmeertjes en moesten regelmatig (de regio doet zijn naam eer aan) sneeuwveldjes oversteken. Weinig wildlife op deze hoogte, maar we werden tijdens een pauze nog wel opgeschrikt door een slang van zeker anderhalve meter. Op de top aangekomen, bleek er net een man gevallen te zijn en zijn enkel gebroken te hebben. Hij moest dus met een helikopter gered worden. Spectaculair stukje dat wij wel van dichtbij mee wilden maken en onze lunchstop duurde dan ook wat langer dan gepland.
De volgende morgen werden we onderweg nog verrast door een emoe met vier jongen: blijft leuk!
We reden de Blue Mountains in en vonden ons huisje in Blackheath.
Vrijdag bewonderden we de rotsformatie Three Sisters vanaf Echopoint in Katoomba en maakten vanaf daar een grote wandeling: een flinke afdaling met een grote spin op de reling, lopen door het bos vol 'klingelende' bellbirds, een klim langs verschillende watervallen en terug via de Cliff walk en zagen een lyrebird-jong, dus helaas zonder de spectaculaire staartveren.
Zaterdag deden we het Grand Canyon circuit, mooi door een kloof, maar wel wat druk (ja, het is weer weekend). In de middag lopen we ook nog via een fijn pad naar een lookout vanaf een uitstekende rots met mooi zicht over de bossen en kliffen. Onderweg zien we niet veel, maar wel een grote knalgroene cicade, die we vooralsnog alleen maar hadden gehoord.
Zondag begon met harde regen, dus zagen we af van onze grotere dagtocht. We deden wel een kleinere wandeling. Verfrissend, zowel door de flink lagere temperatuur als de keiharde wind en een waterval die horizontaal over ons pad geblazen, zorgde voor een douche - gelukkig hadden we deze keer ons regenpak meegenomen en kon die dienst doen voor 5 meter. In de middag dwaalden we nog wat rond door de Rhododendron Gardens.
Vanuit de Blue Mountains reden we verder door heuvels met graslanden naar de Snowy Mountains en betrokken een cabin op een camping in Jindabyne.
Dinsdag trokken we het Kosciuszko National Park in voor enkele korte wandelingetjes, onder meer langs een waterval en naar een meertje.
Woensdag gingen we terug om de Main Range Track van 21,5 km. te lopen. Een echte bergwandeling boven de boomgrens naar het hoogste punt van Australië: Mt. Kosciuszko (2.228 m.). Het weer was prima: zonnig met blauwe lucht, maar door de hoogte en schrale wind was deze wandeling wel wat kouder dan we gewend waren. We hadden schitterende uitzichten over de kale dalen met riviertjes en bergmeertjes en moesten regelmatig (de regio doet zijn naam eer aan) sneeuwveldjes oversteken. Weinig wildlife op deze hoogte, maar we werden tijdens een pauze nog wel opgeschrikt door een slang van zeker anderhalve meter. Op de top aangekomen, bleek er net een man gevallen te zijn en zijn enkel gebroken te hebben. Hij moest dus met een helikopter gered worden. Spectaculair stukje dat wij wel van dichtbij mee wilden maken en onze lunchstop duurde dan ook wat langer dan gepland.
De volgende morgen werden we onderweg nog verrast door een emoe met vier jongen: blijft leuk!
-
23 November 2014 - 14:51
Ingrid:
x -
23 November 2014 - 17:09
Theo Hoek:
Hoi Joke en Erik,
Regelmatig heb ik jullie reisverslagen gelezen en geniet daarvan. Jullie maken heel wat mee en veel plezier bij het vervolg! Ben ondertussen sinds 1 oktober gestart in mijn nieuwe baan bij Rotterdam Sportsupport en bevalt super.
Groetjes,
Theo. -
23 November 2014 - 18:32
Andrea:
leuk om te lezen (wat mijnen dec te wachten staat)! Fijne vakantie nog -
23 November 2014 - 21:03
Pa En Ma:
Blij weer mooie foto's te zien. Je kunt er 'n hele film van maken, van de zon in de sneeuw, van de regen in de drup, met een natuurlijke douche.
So long, hou doe -
24 November 2014 - 08:20
José Roelands:
Voor ons zit het erop. Leuk om straks onze wildlife ontmoetingen met elkaar te bespreken en te bekijken. Nog heel veel plezier hier in Australia. Wij gaan weer terug. Zitten nu bij Airport Sydney.....straks gen korte broek meer. -
24 November 2014 - 10:42
Marion:
Wat een PRACHTIGE foto's! Het kriebelt meer en meer!
Ben benieuwd naar jullie verhalen, tot heel snel!
groetjes
Marion -
24 November 2014 - 17:59
Moeke-Anneke:
Naar mijn gevoel worden de landschappen steeds spectaculairder!!!
En de voet van Joke... dat gaat goed, als je alweer ruim 20 km kan wandelen of zie ik dat verkeerd??
Liefs, moeke-Anneke -
24 November 2014 - 19:07
Vake Luc:
De landschappen worden inderdaad steeds spectaculairder, blijven jullie niet nog 3 maanden om van spectaculairder naar spectaculairst te gaan??
Maar misschien roept de plicht, eten met de Martens, afspraak met Henk en Lizet en met (waarschijnlijk) nog een groot aantal anderen.
Liefs en tot binnenkort, Luc -
25 November 2014 - 19:26
Ine:
Mooi, de Three Sisters... maar natuurlijk niet zo mooi als wij drietjes ;-)
GENIET VAN JULLIE LAATSTE DAGEN... Heeeeeeel leuk om jullie straks zo snel te zien!!!
XXX ine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
